System sygnalizacji pożarowej to podstawowy system zabezpieczający obiekty przed rozprzestrzenianiem się ognia. W przypadku wykrycia dymu lub ognia system sygnalizacji pożaru realizuje szereg funkcji m. in.: informuje o zagrożeniu za pomocą alarmu dźwiękowego , steruje innymi instalacjami bezpieczeństwa takimi jak wentylacja, oddymianie, kontrola dostępu oraz powiadamia Straż pożarną. Od sprawności systemu sygnalizacji pożarowej zależy bezpieczeństwo osób oraz mienia znajdujących się w obrębie obiektu.
Kompleksowo realizujemy profesjonalne instalacje systemów sygnalizacji pożaru oraz oddymiania.
Pomagamy w doborze urządzeń, wykonujemy projekty wraz z uzgodnieniami z PSP.
Bazujemy na urządzeniach sprawdzonych, niezawodnych i atestowanych przez CNBOP marek, takich jak: Polon-Alfa, Inim Electronic, Bosch, Aritech, Siemens, D+H .
System sygnalizacji pożarowej nie jest obowiązkowy dla wszystkich obiektów. Obowiązek stosowania systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, reguluje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Głównym kryterium kwalifikacji obiektu do tej grupy jest jego powierzchnia oraz liczba osób przebywających na jego terenie.
Obiekty wymagające systemu sygnalizacji pożarowej:
• budynki handlowe i wystawowe:
– jednokondygnacyjne o powierzchni strefy pożarowej ponad 5000 m2,
– wielokondygnacyjne o powierzchni strefy pożarowej ponad 5000 m2.
• teatry o liczbie miejsc ponad 300,
• kina o liczbie miejsc ponad 600;
• budynki służące celom gastronomicznym o liczbie miejsc ponad 300;
• sale widowiskowe i sportowe o liczbie miejsc ponad 1500;
• szpitale, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz sanatoria o liczbie łóżek ponad 200 w budynku;
• szpitale psychiatryczne o liczbie łóżek ponad 100 w budynku;
• domy pomocy społecznej i ośrodki rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek ponad 100 w budynku;
• zakłady pracy zatrudniające ponad 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
• budynki użyteczności publicznej wysokie i wysokościowe;
• budynki zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza 3 doby, o liczbie miejsc noclegowych ponad 200;
• budynki zamieszkania zbiorowego niewymienione w pkt. 11, o liczbie miejsc noclegowych ponad 50;
• archiwa wyznaczone przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
• muzea oraz zabytki budowlane wyznaczone przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym PSP;
• ośrodki elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i resortowym;
• centrale telefoniczne o pojemności ponad 10 000 numerów i centrale telefoniczne tranzytowe o pojemności 5000-10000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
• garaże podziemne, w których strefa pożarowa przekracza 1500 m2, lub zlokalizowane na więcej niż jednej kondygnacji podziemnej;
• stacje metra (kolei podziemnych);
• dworce i porty przeznaczone do jednoczesnego przebywania w nich więcej niż 500 osób;
• banki, w których strefa pożarowa obejmuje salę operacyjną i ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
• biblioteki, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
